berry en elly

15 november 2014 - Gracetown, Australië

van Albany naar Pemberton

 

Good day ! How are you today?

 

Met ons alles goed?

 

Albany:

Hedenmorgen beiden vroeg opgestaan en begonnen met een sportmoment (hardlopen en zwemmen in de South Ocean). We hebben vanaf vandaag nog 14 dagen om weer een beetje in shape te geraken. We doen hier dagelijks koffie met gebak, maken met regelmaat een stevig (Engels) ontbijt en ’s avonds stopt het niet bij een stukje vlees!

 

‘s Morgens vanaf 6 am is het al gezellig druk om het strand! Wandelaars en powerwalkers, hardlopers, surfers en peddelaars en zwemmers, gezellig keuvelende mensen met honden en fanatieke ruiters!

 

Erg leuk om dit gezamenlijk bezig te zien! In de ene baai zitten een aantal dames van zo’n 60 tot 65 jaar gezellig in een kring en kakelen er op los! Stilstaand water, af en toe een plasje en het blijft (water) lekker warm zo ’s morgens vroeg, haha!

 

Daarnaast zie je vele mensen een aantal honderden meters heen en terug in de baai zwemmen, harkend en soms nagenoeg niet vooruitkomend, maar wel een uur volhoudend, respect en geweldig om te zien!

 

Wessel , ik was er zo trots op, pas 1 keer mijn hoofd gestoten. Hedenmorgen ging het volledig mis, een gat, bult en tot bloedens toe. Elly zei letterlijk nadat ik een minuut het woord had gehad:” Nou Ber dat was onvervalst Rotterdams!”

 

Denmark

Na een stevig (Engels) ontbijt, via de toeristische route op weg richting Denmark!

Hier een wandelingetje gemaakt en onze weg vervolgd. We dachten nog een stuk alternatief te kunnen echter deze route eindigde bij een baai aan zee! We hadden het stukje niet willen missen, moerassen en een groot meer (zoet water) waar zowel vrouwen als mannen aan het vissen waren!  Vanaf  Denmark, de HW 1 (niet meer als een provinciale weg) op en gedurende de dag alleen maar heuvel op en af, veel bush, wineries en veeteelt gezien! Tevens een aantal emoes gezien en hen getracht vast te leggen op de gevoelige plaat, wat kunnen die beesten rennen toen ze ons in de gaten kregen gingen ze er als een haas vandoor.

 

Elephant Rocks

 

Onze volgende stop was Elephant  Rocks, een rots partij .(we hopen dat de foto’s  duidelijk maken waarom deze rotsformatie zo genoemd wordt).Tevens de green pools bekeken, een soort van natuurlijke zwembaden, rotsen voor de kust op zo’n 20 meter van het strand, waar stilstaand water is en waar veel gezwommen wordt.

 

The Valley of the giants

 

Aansluitend naar bovenvermeld park gereden. In een woord: Indrukwekkend! Bomen van wel 60 meter hoog en een doorsnede van enkele meters. Door het bos heeft men een loopbrug gemaakt die begint op 0 meter en waar je op een gegeven moment tot 40 meter hoog staat en deze reuzen op een geheel andere manier aanschouwd! We hebben veel foto’s geschoten, echter het is lastig weer te geven hoe klein en nietig je bent als mens wanneer je je beweegt tussen deze reuzen! Kijk anders eens op het internet!

 

Op naar Pemberton

Vanuit het nationale park nog ruim 100 km gereden door de bush  (Shannon National Park)naar Pemberton. Wat een mooie weg, glooiend, afwisselend in flora en fauna en niet breder dan nodig (moeten die aussies gedacht hebben toen deze weg werd aangelegd)! Je hebt al je aandacht nodig bij de weg, een vrachtauto als tegenligger  maakt dat de ruimte tussen tegemoet komende voertuigen nihil is!

 

Op 25 km voor Pemberton in een gehuch (Northcliff)t getankt en net nadat we het dorp uitreden stak er een kangoeroe over. Ik zei tegen Elly, hier je kans, zet op de foto, echter het enige wat ik links van mij zag en hoorde was:IIIIIeeeeeekkkkkk, een kangoeroe!”  gelukkig,  nog geen km verder stonden er een aantal op een groot grasveld te grazen, dus eindelijk skippie ontmoet, El haar dag kan niet meer stuk!

 

We staan nu in Pemberton op een camping midden in de bush, en we hebben voor het eerst sinds hedenmiddag regen!

 

Nog een paar bijzondere gebeurtenissen van vandaag die we jullie niet willen onthouden!

-       in Denmark staan we geparkeerd voor een terras. Elly vraagt mij even mee te kijken op de kaart. Ik leg deze op het stuur van de auto, wil een plaatsje aanwijzen en druk vol op de claxon. Een oude dame op het terras en de serveerster kwamen een meter omhoog en ik kreeg een rode biet. Terwijl Elly onder het dashboard lag van het lachen.

-       Tussen een hele kudde koeien zagen we een lakenfelder, je weet wel zo’, koe met een zwarte, witte of bruine trui aan. In koor zeiden we: he een lekenfielder (fonetisch)

-       De overige Elly -en Berry momenten hebben we even niet helder voor de geest, maar zullen we zeker delen wanneer deze weer opdoemen!

 

 

Iedereen de hartelijke groeten uit een nat en mooi Australie!

 

XXX El & Ber

 

 

Foto’s